Monday 25 May 2009

เวรย่อมระงับด้วยการไม่จองเวรทำได้เหรอ : Ryuusei no Kizuna

Rating:★★★★★
Category:Other
"พอเป็นผู้ใหญ่ พวกเราจะตามล่าตัวฆาตกร
แล้วพวกเราสามคนจะฆ่ามันซะ"

นี่คือคำพูดที่หลุดออกจากปากเด็กชายวัย 12 ปี และที่สำคัญ ความคิดนี้ยังคงอยู่ในใจเขามาตลอดระยะเวลา 14 ปี

โคอิจิ ไทสึเกะ ชิซึเนะ สามพี่น้องแห่งตระกูลอะริอะเคะ ที่มีชีวิตเรียบง่ายตามประสาเด็ก กับกิจการข้าวฮายาชิ (ข้าวราดสตูเนื้อสไตล์ญี่ปุ่น) ที่ขึ้นชื่อในเรื่องรสชาติ ภายในบ้านอาจจะมีปัญหาบ้าง แต่ก็ไม่เป็นไร เพราะยังไงพวกเขาก็ได้อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา
แต่ทุกอย่างก็พังทลายลงในคืนคืนเดียว เพียงเพราะการกระทำสิ้นคิดของใครคนหนึ่ง

การกระทำสิ้นคิดที่ทำให้เด็กๆ สามคน กลายเป็นเด็กกำพร้า
การกระทำที่ส่งผลให้เด็กๆ ต้องไปใช้ชีวิตอยู่ในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า ที่ถึงแม้จะดูแลดีแค่ไหน แต่ยังไงมันก็ไม่ใช่บ้าน
การกระทำสิ้นคิดที่ส่งผลให้เด็กสามคนก้าวไปสู่ผู้ใหญ่อย่างเจ็บปวด

"ไม่เป็นไรหรอกที่ครอบครัวเราจะหัวเราะได้น้อยลง
แล้วมันต่างจากคนธรรมดาตรงไหน
สิ่งที่แตกต่างก็แค่พ่อแม่พวกเราถูกฆ่าใช่ไหมล่ะ
แล้วอีกนานแค่ไหนที่เราจะหัวเราะได้น้อยลง
อีกนานแค่ไหนที่เราต้องถูกเรียกว่าครอบครัวที่สูญเสีย"


14 ปีที่ต้องอยู่ด้วยความเจ็บปวด
14 ปีที่ต้องอยู่กับคำว่า ครอบครัวผู้สูญเสีย
14 ปีที่พยายามสลัดภาพเหตุการณ์วันนั้นออกจากความทรงจำ
14 ปีที่ได้แต่ขอพรจากดาวตกให้จับตัวคนร้ายได้
14 ปีที่เต็มไปด้วยการรอคอย

จนก้าวขึ้นสู่ปีที่ 15 ปีที่คดีพ่อแม่พวกเขาถูกฆาตกรรมจะหมดอายุความ ในเมื่อเฝ้าเพียรขอจากดาวตกก็ไม่สมหวัง ในเมื่อพึ่งตำรวจก็ได้รีบเพียงความว่างเปล่า สิ่งที่พวกเขาทำได้คือ การตามหาตัวคนร้ายด้วยตัวเอง...

"เวรย่อมระงับด้วยการไม่จองเวร" เราคงได้ยินคำพูดนี้กันมาบ่อย แต่เอาเข้าจริงมันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย ยิ่งอย่างกรณีที่เกิดกับสามพี่น้องนี้ด้วยแล้ว ใครหน้าไหนก็ไม่รู้มาฆ่าพ่อแม่เรา มาพรากความสุขไปจากชีวิตเรา ดูมันไม่ใช่เรื่องที่จะจบด้วยการไม่จองเวรกันง่ายๆ
นึกไปถึงตอนที่มีข่าวผู้หญิงคนหนึ่งโดนคนร้าย (ที่เคยเป็นลูกน้องในบ้าน) ฆ่าตาย วันทำแผน น้องผู้ชายที่เป็นลูกชายยืนถือไม้หน้าสามจะตีฆาตกรคนนั้น สำหรับเราถือเป็นภาพที่สะเทือนใจภาพหนึ่ง และสีหน้าเจ็บปวดของน้องก้ยังติดตามาถึงทุกวันนี้

อย่างกรณีในเรื่องนี้ โคสึเกะพูดถึงสาเหตุหลักสาเหตุหนึ่งที่พวกเขาจะออกตามล่าฆาตกรด้วยตัวเองว่า พวกเขาจะทนได้หรือ ถ้าวันหนึ่งตำรวจจับตัวคนร้ายได้ พวกเขาจะทำได้แค่เพียงนั่งมองแผ่นหลังของคนที่ฆ่าพ่อฆ่าแม่ตัวเอง ทำได้เพียงนั่งฟังและยอมรับคำตัดสินของศาล...


สุดท้ายสามพี่น้องจะหาบทสรุปให้กับเรื่องนี้ยังไง ในเมื่อฆาตกรที่ฆ่าพ่อแม่เขามาอยู่ตรงหน้า ลองหามาดูกันนะคะ



Ryuusei ni Kizuna (2008)
โคอิจิ โดย นิโนะมิยะ คาซุนาริ (Yamada Taro, Dear Father)
ไทสึเกะ โดย นิชิคิโด เรียว (1 litre of tears, Attention Please)
ชิซึนะ โดย โทดะ เอริกะ (Hana Yori Dango 2)


พีเอสสึที่หนึ่ง
เพิ่งสร้างสถิติใหม่ให้ตัวเองไปสดๆ ร้อนๆ
กับการดูซีรีส์ 2 เรื่อง (10 ตอน กับ 11 ตอน) ในเวลา 3 วัน
(เที่ยงคืนวันศุกร์ ถึงเที่ยงคืนวันอาทิตย์)
สามวันที่ว่า ในภาคกลางวัน ยังสามารถทำกิจกรรมอื่นๆ ตามปกติ

พีเอสสึที่สอง
เรื่องนี้นิโนะมิยะซังมาวินมาก ทั้งหน้าตา (เรื่องนี้นิโนะดูดีมาก)
และฝีมือการแสดง

พีอสสึที่สาม
เป็นซีรีส์ที่ครบรสมาก
สุข เศร้า เพี้ยน อบอุ่น น้ำตานอง
แนะนำๆ